مشق عشق
خدایا از این دنیا خسته شده ام از این نامهربانی ها خسته شده ام هر شب چشمانم خیس است هر شب در خواب دعا میکنم خدا یا مرا در خواب بمیران.... تا در هنگام مرگ چشمانم دنیا را نبیند ... تا که مردنم را کس نفهمد… کس نبیند… برای نجاتم تلاشی نباشد… از این زندگی خسته ام خستگی من ناشکری خدا نیست… از روی غرور نیست… از دست این زمانه خسته ام … امید هنوز در وجودم زنده ست… اما امید به چه ؟ به که ؟ ... انگار در قلب غم زده من... قلب همیشه پر از درد من ... غوغایی شده ... کسی وارد شده ؟؟!! اما نه! ... چه کسی میتواند از حصار دلتنگی هایم بگذرد چه کسی میتواند شریک دلتنگی های من شود... نه ! من نمیخواهم کسی را در این دنیای خود شریک کنم در دنیایی که حتی یکبار، فقط یکبار بر روی من لبخند نزد ... نمیخواهم کس دیگری را به اندازه خود دلتنگ ببینم اه خدایا مرا ببخش … ! مرا که … مرا ببخش که قلبم را ...
من و تنهایی و تاریکی و یک شمع روشن.... خدایا نکند بادی بیاید.. این روزا روزای بدی هستند همش تو فکرم چرا آخه چرا معشوقم کس دیگه ای رو دوست داره؟چه تلخ بود ثانیه ای که گفت به من فکر نمی کنه اشک می خواست از چشمانم جاری بشه ولی نشد... چون می خواستم بهش بفهمونم دیگه دوستش ندارم .اما هیچ کس نمیدونه تو دلم چی میگذره اون دیگه رفت چون مطمئن شد دیگه دوستش ندارم.دلم می خواد بهش بگم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم ...... حالا میخوام تو بهم بگی چیکار کنم؟ بسوزم یا بسازم؟ اشک هایم را چه کار کنم؟ نو آرامم کن و فقط بگو چه کار کنم.
